Bir esans kokusu yayılıyor çarşının tam ortasındaki caminin avlusuna... Kokuyla birlikte, avluda günün rızkını yemlemekte olan bütün kuşlar, ilahi bir mesaj almış gibi havalanıyorlar. Kuşların gidişiyle avluda bir boşluk oluşuyor. Biraz sonra ikindi ezanı dolduruyor kulakları ve kalpleri... Müezzinin değdiği her makamda çarşı esnafı toplanıyor camiye...

Bir adam telaşla abdest aıyor, şadırvanda... Bir kız çocuğu ağlıyor, annesinin bacaklarına sarılmış... Esmer bir dilenci beliriyor caminin kapısında... Yufka yüreklerde saklı rızkını bekliyor..

Çarşı esanfı yarım yamalak kıldıkları namaza rağmen sonsuz bir huzurla çıkıyorlar camiden. Yanlarında gelirken getirdikleri esans kokusunu da götürerek. Koku, bu kez caminin avlusundan tüm çaşıya yayılıyor... 

Derken, boşalan avluyu yeniden kuşlar dolduruyor. Esmer dilenci nereye gitmiş bilmiyorum. Az önce ağlayan kız çocuğu susmuş. Bi sessizlik... Sessizliğin ortasında kalıyorum. Bir şeyler kıpırdıyor içimde... Ne bu? Göz bebeklerimde bu yağmur başlıyor, sebepsiz. Yaşlar yanaklarımdan süzülürken, bir el dokunuyor omzuma... Bir kadın eli bu... Kim olduğunu öğrenmek için tam sırtımı dönecekken uyanıyorum.  Göz yaşlarım yastığımı ıslatmış... 

merhaba. bu yazı hakkıdaki görüş ve önerilerinizi yorumlara veya mailden bekliyorum. sevgiler...